Doelgroepen

Waarvoor kunt u bij mij terecht?

Taalstoornissen

De taalontwikkeling verloopt volgens een bepaald patroon. Bij een aantal kinderen kent deze ontwikkeling een vertraagd of afwijkend verloop. Men spreekt dan over een dysfatische ontwikkeling of een primaire taalontwikkelingsstoornis. De stoornis treft zowel de ontwikkeling van de taalvorm (verbuigingen en vervoegingen en de zinsbouw), de taalinhoud (woordenschat) als het taalgebruik. Er is sprake van dysfasie wanneer er ernstige expressieve en/of receptieve taalstoornissen zijn, die hardnekkig blijven voortduren na de vijfde verjaardag en die ernstig interfereren met de sociale communicatie en /of dagelijkse activiteiten die mondelinge taal vereisen. De taalstoornis is niet het gevolg van een pervasieve ontwikkelingsstoornis, een gehoorstoornis, of een intelligentiestoornis.

Spraakklankstoornissen

Een articulatiestoornis wordt gekenmerkt door het niet of foutief uitspreken van specifieke klanken of klankcombinaties. Klanken worden weggelaten, vervormd of vervangen door andere klanken. Er zijn twee soorten articulatiestoornissen, namelijk fonetische- en fonologische articulatiestoornissen. Fonetische articulatiestoornissen zijn stoornissen waarbij er moeilijkheden optreden bij de motorische productie van een spraakklank. Om een bepaalde reden kan de articulatiebeweging niet correct gemaakt worden. Fonologische articulatiestoornissen zijn stoornissen waarbij kinderen moeilijkheden hebben met de uitspraak van klanken waardoor ze klanken of klankcombinaties vereenvoudigen. Deze vereenvoudigingprocessen horen bij een normale taalverwerving maar kinderen met een fonologische articulatiestoornis passen deze vereenvoudigingen toe tot op een leeftijd dat leeftijdsgenootjes dit niet meer doen.

Leerstoornissen

Leerstoornissen kunnen we opplitsen in drie categorieën, namelijk dyslexie, dysorthografie en dyscalculie. Dyslexie/dysorthografie is een stoornis die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem met het aanleren en/of vlot toepassen van lezen en/of spellen op woordniveau. Bij dyslexie spreken we specifiek over problemen met het omzetten van schrijftaal naar spraak (lezen). Bij dysorthografie spreken we specifiek over problemen met het omzetten van de gesproken taal in geschreven taal (spellen). Dyscalculie is een stoornis die wordt gekenmerkt door een hardnekkig probleem met het aanleren en vlot/accuraat oproepen/toepassen van reken- en wiskundevaardigheden.

Gehoorstoornissen

Communiceren en spreken zijn moeilijk als je niet goed hoort. De logopedist kan onder meer ingeschakeld worden bij de volgende taken: gehooronderzoek, revalidatie na het aanpassen van een hoortoestel, trainen van het spraakafzien (liplezen), begeleiden van de spraak- en taalontwikkeling bij jonge kinderen met een aangeboren of vroegtijdig verworven gehoorstoornis.

Neurologische stoornissen

Er bestaan verschillende soorten neurologische aandoeningen, namelijk: afasie, dyspraxie en verbale apraxie. Afasie Afasie is een verworven taalstoornis na een hersenletsel waarbij de patiënt het vermogen verliest om taal te begrijpen en/of te gebruiken. Ook lezen en schrijven kunnen mogelijk aangetast zijn. Daarnaast komen er ook vaak problemen met het geheugen voor. Dysartrie Dysartrie is een verworven spraakstoornis die voorkomt bij patiënten met een hersenletsel of een neurodegeneratieve aandoening (de ziekte van Parkinson, ALS, MS, …). Het gaat om een probleem met de spierspanning. Bij deze patiënten is de articulatie vaak slap. Mogelijk treden er ook problemen op met de stem en de intonatie. Verbale apraxie Verbale apraxie is opnieuw een verworven spraakstoornis die kan optreden na een hersenletsel. Bij deze patiënten treedt er een probleem op in de coördinatie van het aansturen van de spreekspieren. Deze patiënten spreken klanken en woorden vaak foutief uit, of ze wisselen klanken om.